De mens wordt echt wel duurzaam. Niet dankzij groene onheilpredikers. Paradoxaal zal juist marktwerking ervoor zorgen, schrijft Errol Keyner.
China heeft dit weekend een record gevestigd. De hoofdstad Beijing
rapporteerde de slechtste luchtkwaliteit ooit in de stad.
Uitlaatgassen en bouwstof maken ademen bijna net zo riskant als het stoppen
ermee. Koren op de molen voor groene onheilpredikers.
Hypocriete wereldverbeteraars
Toch ontstaan bij mij spontaan rode vlekken wanneer iemand predikt over
duurzaamheid en groen ondernemen. Zeker als de wereldverbeteraar vervolgens
zelfvoldaan stapt in zijn Audi A8, waar de chauffeur met ronkende motor
wachtte om zijn baas elders de missie te laten verkondigen.
Ondanks mijn weerzin tegen het groene geleuter, zal ik niet snel doelwit
worden van geweldloze linkse actievoerders. Ik heb geen auto (zinloos in de
stad en openbaar vervoer is uitstekend in de Randstad) en een hekel aan
vliegen. U zult mij geen shagjes zien draaien of peuken en actiefolders op
de weg gooien.
Gestrande walvissen
Toegegeven, vegetariër ben ik niet, maar ook geen groot liefhebber van vlees,
wat ik met mate consumeer. Huisdieren moet ik niet. Laat dieren gewoon met
rust, tenzij ze nodig zijn voor consumptie. Houd toeristen weg uit
wildparken en de ongerepte natuur. Geniet van de stad.
Verbied expedities naar verdwijnende poolgebieden voor bekende groene (en
Oranje) wereldburgers (onder het mom van het tot beterschap manen van het
gepeupel). Indachtig de liefhebberijen van wijlen prins Bernhard, hebben wij
Nederlanders helaas weinig speelruimte in het spuien van kritiek richting de
olifantenschietende Spaanse koning.
Ik heb tot slot weinig op met redders van gestrande walvissen. Zeker gezien
het milieubeslag van de – vaak ijdele – reddingspoging zelf.
Kortom, ik zal niet snel GroenLinks stemmen. Daarin sta ik inmiddels niet
alleen.
Redding nabij
De redding komt niet van milieufreaks. Vergeet Kyoto. Het marktmechanisme zal
technologische en gedragsmatige veranderingen stimuleren. De stok werkt
beter dan de wortel, dus pas zodra mensen de kwalijke effecten van
vervuiling echt voelen, komt er actie. En actie komt gelukkig niet te laat,
want de aarde herstelt sneller dan wij vaak denken, zo zien we bij grote
milieurampen in zee of enorme bosbranden.
Zelfs in China zullen ze het leren. Nu de hoeveelheid schadelijke
luchtdeeltjes in Beijing maar liefst 36 maal het maximum bedraagt, kunnen ze
niet anders. Ziekenhuizen worden overspoeld met patiënten. Het wordt steeds
lastiger om buitenlandse managers bereid te vinden om daar te werken.
Marktmechanisme
Nu niet alleen de arme onderlaag lijdt, maar ook bureaucraten, miljardairs,
filmsterren en expats, zal het probleem worden aangepakt. De rijkaards en
potentaten hebben weinig aan geld, status en macht wanneer hun bloedeigen
kinderen zwarte longen uitproesten.
Hiermee ontstaan niet alleen nieuwe markten, zoals die voor
luchtfilteringsystemen, maar zullen bestaande markten verduurzamen. Gas
neemt de plaats in van kolen en het wordt financieel aantrekkelijker nieuwe
technologieën te ontwikkelen. Milieuzondaars worden verketterd en duurzaam
gedrag wordt hipper dan het (laten) rijden van de nieuwste Mercedes S.
Het marktmechanisme werkt.
Errol Keyner is adjunct-directeur bij de Vereniging van Effectenbezitters (VEB),
maar schrijft dit artikel op persoonlijke titel.
Lees ook:
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl